Welke boodschap zit er onder het gedrag van een kind?
Ik ga ervan uit dat kinderen zich nooit zonder reden op een bepaalde manier gedragen. Dit gebeurt altijd door een beweging van binnenuit door iets wat hij of zij mee maakt / ervaart of als reactie vanuit de omgeving. Oftewel door het systeem in en om hem of haar heen. Hierdoor ontstaat er ‘spanningen’. De spanningen die een kind oploopt, moet het ook weer kwijt. Een kind is heel goed in staat om deze spanningen op zijn manier de baas te kunnen. Het ene kind klimt in de gordijnen om te ontladen, de ander krijgt woedeaanvallen waarvan het zelf niet weet waar het zo reageerde, weer een ander krijgt eczeem of astma. Elk kind heeft zijn manier om binnen de afhankelijke situatie waarin hij zich bevindt een oplossing te vinden voor zijn opgebouwde spanning. Hierdoor is het kind in staat te overleven. Wanneer we het gedrag afkeuren of door medicijnen het gedrag of de fysieke klacht gaan onderdrukken, ontnemen we het kind zijn manier om de spanning te uiten en zal het een andere manier moeten vinden om zijn spanning kwijt te kunnen. Hierdoor ontstaan weer nieuwe klachten.
Als ‘gedrags-vertaler’ ga ik op zoek naar de reden waarom het kind spanning opbouwt. Hierdoor krijgt het kind de vrijheid om zijn gedrag of fysieke klacht los te laten. Dit doe ik op verschillende manier en door het inzetten van allerlei tools, afgestemd op de situatie en de kind/ouder. Soms is een boodschap na 1 sessie al duidelijk en verandert het daardoor. En soms is er een langer proces nodig om tot verandering te komen. Ten alle tijden is het kind lijdend hierin. Wanneer het gedrag of de klacht is verandert is de spanning eraf en het ‘probleem’ dus opgelost.
Om een idee te krijgen van welke boodschappen verschillende gedragingen van kinderen kunnen hebben, heb ik hier een paar voorbeelden vanuit mijn praktijk beschreven.
* Belangrijk om te weten is dat dit voorbeelden zijn van onderliggende boodschappen bij het genoemde probleem van deze specifieke gezinnen. Elke signaal-gedrag is uniek en zal ook op die manier vertaald moeten worden.
Voorbeeld 1: Mijn kind blijft maar bijten
‘Karlijn, onze zoon van 1,5 jaar bijt vaak uit het niets mensen en ook kinderen. Heel gênant en erg pijnlijk ook. Wat we ook proberen om dit gedrag af te leren, het helpt niet. Wat kunnen we hier nog aan doen zodat het stopt?
Dit kereltje beet moeder vaak uit het niets. Daardoor was ze altijd op haar hoede, want het deed echt zeer! Ook bij zijn vader, grootouders en de kinderopvang deinsde hij niet terug om zijn tanden te zetten in verschillende lichaamsdelen. Eerst gaven ze hem nog het voordeel van de twijfel maar op een gegeven moment was het echt niet grappig meer!
Als mens zijn we altijd verbonden met alles om ons heen (of je dat nou wil of niet ) Hoe jonger, hoe bewuster je dit zo voelt.
Wanneer er iets in de omgeving (binnen het gezin) niet fijn genoeg voelt zullen kinderen daar direct op reageren. Ieders op hun eigen manier: slecht slapen, stil worden en terug trekken, bedplassen, ontroostbaar huilen of in dit geval te pas en te onpas bijten.
Het gedrag is niet het probleem maar een gevolg van de oorzaak. Aangezien kinderen hier geen woorden aan kunnen geven zul je het in hun beweging, gemoedstoestand en dus gedrag terug zien. Dat doen ze onbewust en daardoor is het vaak als ouder on(be)grijpbaar.
Deze dappere moeder heeft (onverwerkte) stukken van zichzelf kunnen aankijken die gingen over (mentale en emotionele) grenzen. Zijzelf is opgegroeid als enigst kind. Mede daardoor heeft ze niet kunnen oefenen in het aanleren van grenzen en bij haar was dat in het nu nog steeds zichtbaar op het werk bijvoorbeeld. Ze liet over zich heen lopen. Ze vond alles maar goed en was nauwelijks in staat om aan te geven tot waar haar grens reikte. Haar zoon liet dit zien door (letterlijk fysiek) over andermans grenzen te gaan.
Het was een proces met het aangaan van haar eigen fysieke en emotionele grenzen. Het onbewuste is bewust geworden en dat maakte een wereld van verschil:
‘Hij heeft helemaal niet meer gebeten en kan veel beter luisteren nu. Nooit gedacht dat het zo snel kan gaan. Echt bizar!’ aldus moeder.
Voorbeeld 2: Mijn kind wil niet meer poepen
‘Mijn zoon van 3 jaar wil niet meer poepen. Het duurt soms wel drie dagen voordat het er uiteindelijk uit komt. En dan met een hoop paniek en gehuil. Hij is dan even opgelucht en dan begint het weer van voor af aan. Daarbij heeft daardoor bijna constant buikpijn.
Karlijn, we hebben al heel veel geprobeerd, kun jij ons helpen?
Als eerste vraag ik bij dit soort problemen altijd of ze al hebben onderzocht of het een fysieke oorsprong kan hebben. Wanneer dit niet het geval lijkt te zijn gaan we op onderzoek uit om te kijken waarom dit kereltje zijn ontlasting niet kan ‘los laten’.
Ik stelde moeder allerlei vragen. Ik probeer mij helemaal te verplaatsen in de situatie zoals die gaat en vooral zoals het voelt. Voor moeder én voor haar zoon. Iets niet ‘los’ willen laten gaat over controle willen houden. Wat zou hier de spiegel voor moeder kunnen zijn? Direct vertelt ze over haar rol als moeder. Hoe zwaar ze dat soms ervaart. Ze wil het graag goed doen. Te goed misschien? Mag het wat losser? En de vader van dit kereltje… kan hij eigenlijk wel wat goed doen in de opvoeding? Of wil ze zich overal mee bemoeien? Wil ze controle op alles en iedereen? Alleen maar omdat zij het zo goed wil doen lijken? Ai… die is wel raak. Dit erkennen vraagt wel wat van jou als moeder, als mens. En tegelijkertijd zorgt het voor een hoop opluchting en laat het jou los. Hoe mooi!
We doen nog wat oefeningen om deze bewustwording kracht bij te zetten. We maken in de energie contact met haar zoontje. Laten hem weten dat we zijn spiegel begrijpen en bedanken hem hiervoor. Hij is opgelucht, de spanning is eraf.
Vol verbazing gaat moeder de deur uit.
Drie dagen later appt ze mij;
‘Hoi Karlijn, ik wil je laten weten dat het met … heel erg goed gaat. Toen ik thuis kwam had hij al gepoept en ook de volgende dag lukte dat zonder paniek. Echt heel bijzonder hoe het werkt, maar het probleem lijkt te zijn opgelost.
Super bedankt voor je hulp en voor de tips die je mij hebt gegeven. Echt enorm waardevol! Mocht ik weer tegen iets aanlopen met de kinderen, dan weet ik je te vinden ;)’
Voorbeeld 3: Voor mijn puber dochter moet alles perfect.
‘Karlijn hoe doe je dat nou eigenlijk; voelen?’ vroeg een vader van een prachtige puber-meid mij. Ga d’r maar aan staan als vader van een meidengezin 🤪
Hij wilde zeker ook wat betekenen in de helse stress situaties die zijn dochter elke dag weer ervaarde met school. Maar hoe dan?
‘Ja met onze dochter moet het allemaal zo perfect. Ze krijgt erge stress als het niet gaat zoals zij dat in gedachten heeft. En vooral om school. Er is dan geen land meer mee te bezeilen en zeker als vader kan ik dan natuurlijk niks meer goed doen. Ik haak dan af, terwijl ik er zo graag voor haar wil zijn en haar wil helpen met het schoolwerk. Maar ze zegt dat ik haar niet begrijp en waarschijnlijk is dat ook zo.’
Vader was erg aangedaan om hoe het ging thuis. Hij had het idee dat hij het niet goed kon doen en werd daar erg onzeker van gaf hij toe. Een gesprek hierover resulteerde in bewustwording over zijn eigen ’tekortkomingen’.
‘Karlijn, wij hebben toch vroeger nooit geleerd om te praten en al helemaal niet over gevoelens. Als ik met een slecht cijfer thuis kwam kreeg ik een zware preek. Dat ik ondankbaar was. En dat ik faalde. Zo ging dat gewoon bij ons.’
En hoe voelde dat dan? Ja vreselijk! Schuldig. Minderwaardig. Angst om te falen. 😕
En waar voel je dat dan als je er weer aan denkt? In mijn benen. Ja spanning en word er wiebelig van. Hoofdpijn. Nu weer.
Super interessante informatie want hij voelt direct wat er gebeurt en heeft het levendig opgeslagen in zijn lijf. Bij elk moment van angst voor falen komt deze stress weer omhoog met alle gevolgen van dien.
Hoevaak heeft jouw dochter stress om een slecht cijfer?
Altijd! Ze is zo bang om het fout te doen. Helemaal in de stress is ze dan.
Net als jij vroeger?…
Het effect op zijn dochter mede door deze onverwerkte emoties zijn duidelijk… een hoop stress om school.
‘Jezus ja. Ik doe precies hetzelfde! Ik paas mijn stress om te moeten presenteren zo door naar haar. Het is precies hetzelfde… Een en al erkenning. Hij kon terug naar zijn eigen pijn die hij als kind had ervaren. En doordoor kon het veranderen voor hem… dus ook voor zijn dochter. Hoe mooi!
Hij zei dat ie niet wist hoe hij écht moest voelen. Volgens mij is hij zelf de gevoeligste van het stel 😅
Wat een cadeau voor die meiden 🙏🏻❤️
